Ang tagal na rin noong huling pagkikita natin, ang dami ng nagbago sa iyo- mga magagandang pagbabago- naging iba ka na, iba na rin siguro ang tinitibok ng puso mo, parang hindi na nga kita makilala nang muli kitang masilayan. Sobrang layo na ng nakaraan natin, hindi ko na nga maalala kung kailang tayo huling nagtagpo, marahil sa labis na nga ang nagtagal. Hindi ko na rin tanda ang mga pangyayari kung paano mo kinuha ang loob ko at pinaibig ang puso ko, at kung paano mo binigyang-kahulugan ang salitang pagmamahal sa isip ko.
Nakalimutan ko na ang lahat, kinalimutan ko na ang lahat at binalewala ang nakaraan, ngunit ang hapdi at sakit na dumurog sa akin noon ay muli kong nadarama nang makita kita mismo sa aking harapan. Akala ko wala na akong pakialam, meron pa pala. Akala ko wala na, akala ko kaya ko na, akala ko limot ko na, AKALA KO LANG PALA.
I got addicted by His love that never fades. ♥ #ThanksG At totoo nga day! ito ang nag-iisang blog ko, kaya sundan mo na akuuu , para happy-happy tayuuu! At para sa mga tsismosa i-follow niyo na rin ako sa Fb (Ryan Dave Loreno). Doon kayo makakakuha ng balita all-day sa mga walang kwentang updates ko sa aking buhay. Pero minsan dito ko na inilalabas ang gusto kong ilabas. Hahahaha, Kung gusto mo tambayan 'to eh okay lang, pero lagi mong tandaan na hindi ako perpekto ha. Halina't masaya to, tara!
Ipinapakita ang mga post na may etiketa na hugot. Ipakita ang lahat ng mga post
Ipinapakita ang mga post na may etiketa na hugot. Ipakita ang lahat ng mga post
Huwebes, Setyembre 17, 2015
BANGUNGOT NG NAKARAAN
Mga etiketa:
akala,
ako,
BOXES,
Buhay,
bukas,
G9,
G9ABeaters,
hugot,
inspirasyon,
kaibigan,
karanasan
Linggo, Agosto 2, 2015
AKING TULA: Labing-limang buhay galing kay Nanay
URL NG AKING VIDEO PARA SA TULA: https://www.facebook.com/ryandavee.loreno/videos/938318612893681/?pnref=story
Nang iyong inilabas,
Sakit na ang dinanas
Ngunit tiniis ang lahat
Masugatan man ang balat
Sa unang taon itinuon
Pangangailangan ay tinugon
Binigyan ng pagkakakilanlan,
Pangalay pinagkaisipan
Sa sunod, pag-arugay inalay,
Inalay pati na rin ang buhay,
Buhay na hindi mapapantayan,
Maging yan ay kahit kanino man
Pagtitiyaga naman ang tinumbok,
Pinaglaban sa lahat ng pagsubok,
Tinakpan, sinahuran ang mga tulo
At bilang pagtupad sa mga pangako
'kaapat ng taon ko
At kahit na umugod
Suporta lang maihandog,
‘di pumalya, ‘di nagsawa
Maging pasensya ay sinubok
At ‘di napagod kakakamot,
Malagas man lahat ng buhok,
Kulit ay hindi naging kurot
Sa unang tapak sa paaralan,
Ikaw pa rin ay nakagagabay,
Nakaantabay sa bawat hakbang
habang nakaalalay sa kamay
Nagkaroon ng magarbong handaan,
Bawat isa sa mga detalye'y hinimay,
Hiling ko'y lubos na pinagplanuhan,
Nangyari yan saking ikap'tong buhay
Bawat dapa't sugat nilunasan,
Bawat luha ay pinupunasan,
Sa bawat lungkot ay dinamayan,
Sa bawat hikbi ay inakbayan
Ganap sa simulay ‘di kumupas,
Ang mga problema may humasiwas,
Tinulungang umahon, umiwas,
Patuloy na gumabay sa dahas
Dumagdag pa ang taon,
Ikasampu na ngayon,
Lumaki ang kaylangan,
Tinuloy parin laban
Humirap pa ng humirap,
Nagsumikap, nagsumukap
Sa mga pagkakataong hindi sapat,
Tinaya ang buhay para sa lahat
Edad pa'y nagdagdag,
Naintindihan ang sistema,
Ang sistemang kinagisnan,
Kinagisnan pala'y kahirapan
Ako'y nagkaisip,
Nalaman ang tama sa mali,
Isip ko'y moderno,
Sa'yo naman ay kultural
Sinubok ang kakayahan,
Tinanong ang hindi alam,
Inalam ang kahinaan,
Hinubog ang kalakasan
Maaari ngang kaya ko na tumayo ng mag-isa,
Mga mali mo'y pinansin ko na,
Sa malamang ay magagalit ka
Kaya patawad irog kong ina
Minsan wala rin sa kagustuhan
Na ikaw ay labanan,
Nagtatalo man minsan,
Mahal ka pa rin magpakailanman
Sa mga bagay na hindi sinasadya,
Hingi ko'y tawad talaga,
Sapagkat sa binibigay mong buhay
Ikaw naman ay unti-unti kong pinapatay.
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)