PARABULA NG BANGA

       “Huwag   mong   kalilimutang   ikaw   ay   isang   bangang   gawa   sa   lupa,”   ang tagubilin ng Inang Banga sa kaniyang anak. “ Tandaan mo ito sa buong buhay mo.”        

       “Bakit madalas mong inuulit ang mga salitang ito, Ina?” ang tanong ng anak nabanga na may pagtataka.        

         “Sapagkat ayokong kalimutan mo ito. At ikaw ay nararapat na makisalamuhalamang sa ating mga kauring banga.”           

     

         Kaya’t sa buong panahon ng kaniyang kabataan, itinatak niya sa kanyangisipan na siya ay isang banga na gawa sa lupa. Hanggang sa makakita siya ng ibanguri ng banga. Nakita niya ang eleganteng bangang porselana,  ang isang makintab nabangang metal, at maging ang iba pang babasaging banga. Tinanggap niya na sila aymagkakaiba.                       Ngunit hindi niya lubos na maunawaan kung bakit hindi siya maaaringmakisalamuha sa ibang banga. Marahil, gawa  sila mula sa iba’t ibang materyal atiba-iba rin ang kanilang kulay. May puti, may itim, may kulay tsokolate at may dilaw.Sila ay may kaniya-kaniyang kahalagahan. Hinulma sila nang pantay-pantay. Lahatsila ay ginawa upang maging sisidlan o dekorasyon.          

        

       Isang araw, isang napakakisig na porselanang banga ang nag-imbita sakaniya  na  maligo  sa  lawa.  Noong  una,  siya’y  tumanggi. Nang   lumaon, nanaig  sakanya   ang   paniniwalang   ang   lahat   ng   banga   ay   pantay-pantay.   Naakit   siya   samakisig   na  porselanang   banga. 

      Napapalamutian  ito   ng   magagandang   disenyo   atmatitingkad  ang  kulay  ng   pintura.  May   palamuting  gintong  dahon   ang   gilid  nito.Kakaiba ang kaniyang hugis at mukhang kagalang-galang sa kaniyang tindig.    

   

      “Bakit wala namang masama sa paliligo sa lawa kasama ng ibang uri ngbanga. Wala naman kaming gagawing hindi tama,” bulong niya sa sarili. At sumunod siya sa porselanang banga at sinabing,” 

       "Oo, maliligo ako sa lawa kasama mo. Ngunit saglit lamang, nais ko lang na mapreskuhan.”         

      ‘’Tayo na,” sigaw ng porselanang banga na tuwang-tuwa.        

                  Sabay silang lumundag sa lawa at nasarapan  sa malamig na tubig.Nakadama sila ng kaginhawahan sa mainit na panahon nang araw na iyon.       

         Nang sila’y lumundag sa tubig, lumikha ito ng mga alon. Ang porselanangbanga   ay   tinangay   papalapit   sa   kaniya.

            Kahit   hindi   nila   gusto,   bigla   silangnagbanggaan nang malakas. Isang malaking alon ang humampas mula sa gilid nglawa. Lumikha ito ng napakalakas na tunog.

            Ang porselanang banga ay nanatiling buo na parang walang nangyari.Ngunit ang bangang gawa sa lupa ay nagkalamat dahil sa malakas na banggaan nila.                    

           Habang   siya’y   nabibitak  at   unti-unting   lumulubog  sa   ilalalim   ngtubig,naalaala ng bangang lupa ang kaniyang ina

Sa buhay, ang daming bagay na dapat nating sundin at siyempre yun yung tama. Sa araw araw ay nakatatanggap tayo ng aral na kalimitan ay galing sa ating mga magulang. At dito sa akdang Parabula ng Banga ay may mga natutunan ako:

1. Walang ibang hangad ang magulang kundi ang mapabuti tayo kaya sa lahat ng sinasabi nila ay dapat nating sundin minsan mang lingid sa ating kagustuhan matuto tayong itimbang ang mga bagay-bagay.

2. Malimit nating marinig sa kanila na huwag sasama sa mga taong hindi natin kakilala dahil marahil ay alam na rin nila ang mga posibilidad na bagay na maaring mangyari dahil hindi rin nila matitiis ang masamang bagay na mangyayari sa atin.

3. Kapag hindi natin sila nasusunod natural ay magagalit sila. Dahil sa ilang taong binuhay nila tayo ng buo at kapag makagawa ng kasalanan ay babalik ng durog.

Sa kabilang dako, tayo ay binigayan ng diyos ng sariling buhay upang alagaan at pagyamanin kaya minsan dapat maging mapanuri tayo sa bawat desisiyong ating isasakatuparan. At mga bagay na gagawin dahil sa ganang akin, tayo ang gumuguhit ng sarili nating kapalaran.